از آنجا که انسان جزئی از طبیعت است بطور مسلم برای هر بیماری، طبیعت گیاه مداوای آن را عرضه کرده است. انسان هر چه به طبیعت نزدیکتر شود، سالم‌تر است و بیشتر عمر می‌کند. به همین دلیل انسان هرچه به طبیعت روی آورد و از نعمات آن بیشتر بهره ‌برد، جهت درمان بیماری خود سریع‌تر ، بهتر و مطمئن‌تر درمان می‌شود. باید گفت که انسان تنها با داروهای شیمیایی مداوا نمی‌شود. همه عوامل طبیعی نقش درمان و دارو نهایتا نقش پیشگیری را در برابر بیماریها دارند. وجود گیاهان دارویی در طبیعت یکی از نعمتهای بزرگ الهی است. سابقه درمان بیماریها با گیاهان دارویی به قدمت تاریخ زیست انسان بر روی کره زمین است. انسان به حکم تجربه، علم و اندیشه و بنا به مقتضیات خود در طول عمر حیات در کره زمین به کمک گیاهان دارویی خود را مداوا کرده و می‌کند. گیاهان دارویی در باغ خدا می‌رویند. در دشتها ، مراتع وسیع، جنگلها و ... پیدا می‌شوند. بدست کسی کاشته نشده و به همت کسی هم آبیاری نشده است.هزاران سال است که بدین منوال در چرخه حیات بوده و طبیعت را آرایش می‌دهند.

 

هر خاکی و هر آب و هوایی ، بستر انواعی از گیاهان دارویی است. بنابراین همه چیز در همه جا نمی‌روید و حکمت خلقت در این است که هر جا بیماری هست، قطعا نوع گیاه دارویی آن نیز یافت می‌شود. از طرفی همه گیاهان داویی در یک فصل خاص نمی‌رویند. هنوز کسی رابطه بین شیوع بیماری در یک فصل یا یک زمان و وفور گیاهان دارویی آن فصل را جستجو نکرده است، ولی می‌دانیم که بسیاری از بیماریها در فصل خاصی شیوع پیدا می‌کنند و بعضی از گیاهان دارویی شناخته شده و ناشناخته نیز در همان فصل به وفور یافت می‌شوند.

   اي كاش تمام انسانها مي توانستند باور كنند كه گياهان، اين هديه هاي خداوندي از همان روز نخست در باغ بهشت، براي درمان بيماري ها، آفريده شده اند. اگر آدم ها مي دانستند هر برگي، هر گلي، ميوه اي، هسته اي، ريشه اي، حتي پوسته اي خشن، چگونه در دل خويش درمان خداوندي را جاي داده است، بيشتر به گياهان اهميت مي دادند. بوي مهربان «آويشن»را، عطر دل انگيز «پونه» را، خشونت «گزنه» را، زيبايي «آلاله» را با چشم دل مي ديدند و براستي باور داشتند كه خداوند هيچ گياهي را بدون فايده نخواهد آفريد. فقط كافي است باور كنيد و با چشمان دل طبيعت را بنگريد.
    دوستان آيا«پونه هاي» وحشي با آن برگ هاي نقره اي و كرك دار و گل هاي بنفش را در كنار جوي ها و رودخانه ها و سبزه زارها ديده ايد؟ اگر مي دانستيد چه خواصي در برگ هاي نقره اي و گل هاي خوشه اي آن نهفته است هرگز بي تفاوت از كنار آنها عبور نمي كرديد. هيچ گاه گام هايتان را بر روي ساقه هاي با ارزش اين گياهان، نمي گذاشتيد.
    در فصل تابستان، بر روي تپه ها و سراشيبي كوه ها، در كنار بوته هاي «رواتربک» حتماً برگ هاي ريز و سبز و به هم فشرده «آويشن» را ديده ايد؟ عطر مهربان آن را حس كرده ايد؟ بوته هاي آويشن با برگ هاي ريز در كنار يكديگر، پيراهنی سبز در دامن دشت دوخته اند. جاي جاياين طبيعت بكر ساقه هاي بلند و كرك دار و خشن گل «دریمه» با گلبرگ هاي روغني و سرخ رنگ خويش، زيبايي و جلوه ديگري به اين دشت مهربان بخشيده اند. «لاله های واژگون» دوسیران بر روي سراشيبي كوه ها و در كنار بوته هاي «گون» ، «آويشن»، «گل هاي بابونه»،«پونه کوهی»، «گلابدانه » «گمپک»، «بومادران»، «جاشیر»، «گل گاوزبان »، «شاطره»، «ترشوک» يا «ریواس»، «پرسیاوشون»، «ریشه محک» و گياهان ديگر، زيبايي خدايي را به اين دشت و دمن بخشيده است. برگ هاينقره اي و گل هاي زرد با بوي تند «بومادران» با ارزش است، آنها را بيهوده نشكنيد و دور نيندازيد. بگذاريد گام هايتان معناي آشتي با گياهان را بياموزند! گل هاي آبي «گاوزبان» با ساقه هاي بلند كرك دار نقره اي زيباست. (آنها قلب شمارا دوست دارند.) گل هاي چهار پر و سرخ رنگ «شقايق» هم زيباست. (آنها خواب بر چشمانتان مي آورند.)
    دوستان، بوته هاي بلند و گل هاي سفيد پرپر «بابونه» را نگاه كنيد. (اين گل ها با قلب و اعصاب شما مهربان هستند و برايتان خواب راحت به ارمغان مي آورند.) آن ها را بيابيد. برگ هاي نقره اي و سبز و گل هاي آبي پر پر «كاسني» را نگاه كنيد كه چه زيبا در گرماي تابستان در حاشيه خشك جاده ها و كوه ها مي رويند؟ ( آنها كبد، ريه و كليه شما را نوازش مي كنند.)
    ياران، گل ها و گياهان، اين هديه هاي خداوندي را دريابيد. با آنها مهربان باشيد. به صداي گياهان گوش كنيد. آنها با شما سخن مي گويند. حتي خارهاي سخت و خشن، گياهان تلخ و نازيبا هم دوستان شما هستند. اگر «شقايق» زيباست، «نسترن وحشی » پرخار  هم زيباست.دوستان، اين بار با چشمان باز و واقع بين به اين طبيعت بكر و زيبا نگاه كنيد. عطر جان بخش گياهان را با تمام وجود حس كنيد. با چشم دل، طبيعت پاك را بنگريد و مطمئن باشيد همه جا خداوند را حس خواهيد كرد و در اوج فقر و محروميت ها، در اوج مشكلات و بیماریها، احساس خواهيد كردكه خداوند هميشه درمان هر دردي و علاج هر بيماري و عامل هر تقويتي را در طبيعت اطرافمان به ما هديه كرده و اوست كه يار و پشتيبان ماست كه با آفرينش اين طبيعت بي همتا، راز دوست داشتن را به من و تو آموخته است.نیاکان ما طی قرنهای متمادی، تجارب گرانبهایی را در کشاکش مستمر با طبیعت کسب نموده اند که در طب سنتی ما هنوز هم می توان از این تجارب ارزشمند سود جست.